Komentarz Prezesa KRLW Dr Tadeusza Jakubowskiego podsumowujący miniony miesiąc (zamieszczony w „Życiu Weterynaryjnym” czerwiec 2010).
Zasady wykonywania zawodu lekarza weterynarii we Francji
W dniach 14-16 maja 2010 r. gościliśmy w Warszawie delegację lekarzy weterynarii z Francji w osobach dr Christiana Rondeau – prezesa Francuskiej Izby Lekarzy Weterynarii, profesora Pascala Fayolle – pełnomocnika dziekana do spraw kontaktów z zagranicą Państwowej Szkoły Weterynaryjnej w Alfort, dr Edmunda Makowskiego – Polaka od wielu lat pracującego we Francji oraz dr Stephena Cadorela – attache regionalnego do spraw weterynaryjnych na Polskę i kraje bałtyckie. 14 maja odbyło się spotkanie z przedstawicielami Krajowej Rady Lekarsko- Weterynaryjnej, w trakcie którego omówiono zasady współpracy między naszymi izbami.
Goście zwiedzili Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie i Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach.
Od lewej: Christian Rondeau, Edmund Makowski, Tadeusz Jakubowski i Pascal Fayolle
W czasie prowadzonych rozmów głównymi tematami były: edukacja studentów weterynarii i kształcenie podyplomowe oraz wykonywanie zawodu lekarza weterynarii w Polsce i we Francji. Jeden z takich tematów przygotowanych przez dr S. Codorela przedstawiam poniżej.
Ograniczenia w wykonywaniu zawodu lekarza weterynarii we Francji
Wykonywanie zawodu w ramach związków lub organizacji
Lekarze weterynarii mogą wykonywać swój zawód w ramach prywatnej praktyki lub będąc zrzeszonymi w dwóch rodzajach organizacji :
– Zawodowym Stowarzyszeniu Cywilnym Lekarzy Weterynarii (Sociétés civiles professionnelles de vétérinaires-SCP), którego celem jest umożliwienie osobom fizycznym wykonywanie wspólnie wolnego zawodu w spółkach partnerskich lekarzy weterynarii w których każdy lekarz ponosi odrębnie odpowiedzialność cywilną. Do spółek tych ich uczestnicy wnoszą aport w postaci gotówki, dzierżawy, materiałów, klientów itp.
– Stowarzyszeniu Lekarzy Weterynarii Wykonujących Wolną Praktykę (Sociétés d’exercice libéral de vétérinaires -SEL), którego członkami są lekarze weterynarii, którzy prowadzą swoją działalność w ramach spółek handlowych, w tym grup kapitałowych, jak np.: spółki z o. o., spółki akcyjne, spółki kapitałowe i spółki komandytowo- akcyjne
Lekarz weterynarii może należeć tylko do jednego z tych stowarzyszeń lub mieć swoją praktykę prywatną. W organizacjach tych kapitał zewnętrzny (inny niż pochodzący od lekarzy weterynarii) oraz prawo głosu dla osób innych niż lekarze weterynarii nie może przekraczać 25%.
W stowarzyszeniach lekarzy weterynarii wolnego zawodu ponad 50% kapitału i praw do głosowania musi pozostawać w posiadaniu czynnych zawodowo lekarzy weterynarii w nim zrzeszonych. Przedstawiciele zawodów związanych z zawodem lekarza weterynarii pozbawieni są zarządzania kapitałem będącym w posiadaniu stowarzyszenia. Są to zawody powiązane z usługami weterynaryjnymi, jak producenci leków i materiałów wykorzystywanych w weterynarii, hodowcy i producenci żywności pochodzenia zwierzęcego itp.
Lekarz weterynarii wykonujący wolny zawód nie może jednocześnie pełnić stanowiska w zarządzie firmy produkującej bądź dystrybuującej leki weterynaryjne.
Miejsce wykonywania zawodu
Lekarz weterynarii może wykonywać zawód w:
– zakładzie leczniczym dla zwierząt,
– miejscu przebywania zwierząt,
– hodowlach lub w miejscu przetrzymywania zwierząt.
Obowiązuje zakaz wykonywania zawodu w miejscach zgromadzeń ludzi i zwierząt (targi, jarmarki, spędy, wystawy, itp).
Lekarz weterynarii może posiadać tylko jedno miejsce wykonywania zawodu (poza sytuacjami, kiedy pracuje jako pracownik najemny lub w stowarzyszeniu lekarzy weterynarii wolnego zawodu)
Grupa lekarzy weterynarii pracujących wspólnie nie może posiadać więcej niż trzech miejsc wykonywania zawodu. Liczba miejsc wykonywania zawodu nie może być wyższa niż liczba lekarzy zrzeszonych w grupie.
Zakazane jest posiadanie mobilnego miejsca wykonywania zawodu.
Obowiązuje zakaz otwierania filii zakładów leczniczych dla zwierząt (poza wyjątkami dopuszczonymi przez miejscowe izby).
Wyróżnia się następujące kategorie zakładów leczniczych dla zwierząt: gabinet weterynaryjny, klinika weterynaryjna i szpital weterynaryjny. W rozporządzeniu ministra rolnictwa określone są warunki, jakie muszą spełniać te trzy kategorie zakładów.
Liczba lekarzy weterynarii lub współpracowników
Każdy lekarz weterynarii może zatrudniać nie więcej niż dwóch lekarzy weterynarii lub współpracowników zatrudnionych u niego na pełen etat.
Ograniczenia w tworzeniu miejsc wykonywania zawodu
Istnieje zakaz tworzenia zakładów leczniczych dla zwierząt i wykonywania zawodu na swój własny rachunek, nawet o charakterze dorywczym w :
– pomieszczeniach będących w posiadaniu, wynajmowanych lub zajmowanych przez organizacje zajmujące się ochroną zwierząt,
– pawilonach handlowych lub zależnych od nich pomieszczeniach, poza wyjątkiem zgody wydanej przez lokalną izbę, która upewnia się, że :
– warunki dzierżawy lub warunki funkcjonowania jednostki handlowej nie będą wywierały wpływu na wykonywanie zawodu przez lekarza weterynarii (nie będzie on uzależniony od działalności handlowej) i nie będą kolidowały z zasadami deontologii weterynaryjnej,
– do zakładu leczniczego dla zwierząt będzie zapewniony stały dostęp odrębnym wejściem.
Ograniczenie konkurencji
Lekarze weterynarii, pracujący jako pracownicy najemni lub jako współpracownicy w gabinetach, klinikach lub szpitalach weterynaryjnych nie mogą stworzyć swojego miejsca wykonywania zawodu lub pracować jako lekarze weterynarii w promieniu mniej niż
Ogłoszenia i reklamy
Lekarz weterynarii może informować o swoim miejscu wykonywania zawodu, ale w sposób ściśle określony: w wykazach rocznych zakładów leczniczych dla zwierząt, periodykach, na szyldach i tablicach ustawianych przy drogach publicznych, lecz nie może reklamować swojego miejsca wykonywania zawodu.
Materiał opracowano we współpracy z lek. wet. Anną Kowalską i mec. Witoldem Preissem
Dr
Prezes Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej
