Historia

Organizacje społeczno-zawodowe polskich lekarzy weterynarii – kalendarium

1885 r. Kółko Weterynarzy Lwowskich.
1886 r. – 1919 r. Galicyjskie Towarzystwo Weterynarskie we Lwowie.
1909 r. – 1918 r. Warszawskie Towarzystwo Weterynarskie w Warszawie.
1918 r. Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości Warszawskie Towarzystwo Weterynarskie przyjęło nazwę Polskiego Towarzystwa Lekarzy Weterynaryjnych.
1919 r. Towarzystwo Lekarzy Weterynaryjnych Polaków w byłym zaborze pruskim w Poznaniu.
1919 r. Pierwszy Wszechpolski Zjazd Lekarzy Weterynaryjnych nie doprowadził do powstania jednej organizacji społeczno-zawodowej polskich lekarzy weterynarii. Wyłoniono Komisje Wykonawczą Uchwał, która reprezentowała zawód w Polsce. Powstały regionalne organizacje Wielkopolskie, Pomorskie (później połączone z Wielkopolskim), Wileńskie, Krakowsko-Śląskie oraz Małopolskie (dawne Galicyjskie).
1920 r. – 1930 r. Związek Zawodowy Lekarzy Weterynaryjnych Państwa Polskiego.
1926 r. III Powszechny Zjazd Polskich Lekarzy Weterynaryjnych. Podjęto decyzję o powołaniu ogólnopolskiej organizacji społeczno- zawodowej.
1930 r. – 1939 r. Zrzeszenie Lekarzy Weterynaryjnych Rzeczypospolitej Polskiej. Wszystkie towarzystwa wraz ze związkiem zawodowym uległy likwidacji.
1946 r. – 1954 r. Okręgowe Izby Lekarsko-Weterynaryjne: Śląska, Pomorsko-Mazurska, Łódzko-Kielecka, Poznańska, Krakowska, Warszawsko-Białostocka i Lubelska. Na Walnym Zebraniu Delegatów wyłoniono Naczelną Izbę Lekarsko-Weterynaryjną.
1954 r. – 1957 r. Nie istniała żadna samodzielna organizacja społeczno-zawodowa polskich lekarzy weterynarii. Lekarze weterynarii mogli należeć do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa.
1957 r. – 1968 r. Zrzeszenie Lekarzy Weterynaryjnych.
1968 r. – 1991 r. Zrzeszenie Lekarzy i Techników Weterynarii.
1991r. – Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna. Powołano izby okręgowe, a na Zjeździe Założycielskim wyłoniono Krajową Radę Lekarsko-Weterynaryjną.