Komentarz Prezesa KRLW dr Tadeusza Jakubowskiego podsumowujący miniony miesiąc (zamieszczony w „Życiu Weterynaryjnym” wrzesień 2011)

Ważne wydarzenia w zawodzie oraz działania Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w ostatnich dwóch latach

 

Przedstawiam najważniejsze wydarzenia ważne dla funkcjonowania zawodu lekarza weterynarii  w bieżącej kadencji naszego samorządu.

Zapewnienie obsługi prawnej lekarzom weterynarii w sprawie „Constar”. Sąd okręgowy w Kielcach w II instancji uniewinnił wszystkich lekarzy weterynarii sprawujących nadzór w latach 2003-2005 nad produkcją wędlin w Zakładach Mięsnych „Constar”. Wyrok jest prawomocny. Obsługę prawną lekarzy weterynarii uczestniczących w procesie w II instancji zapewniła Krajowa Izba Lekarsko – Weterynaryjna.

Przewodniczenie trzem posiedzeniom (prezes Krajowej Rady  Lekarsko-Weterynaryjnej) Stałej Konferencji Prezesów Samorządów Zaufania Publicznego, w sprawach:

-Komitetu Ekonomiczno – Społecznego przy Parlamencie Europejskim,

– utworzenia sekretariatu Stałej Konferencji Prezesów Samorządów Zaufania Publicznego,

 

– wniosku z 12 stycznia 2009 r. rzecznika praw obywatelskich Janusza Kochanowskiego o stwierdzenie niezgodności z przepisami Konstytucji wszystkich ustaw o samorządach zawodowych w zakresie, w jakim przewidują obligatoryjną przynależność do samorządu zawodowego osób należących do zawodów zaufania publicznego, które zostały ustawowo zorganizowane na zasadach samorządu zawodowego.

Wniosek Krajowej Rady Lekarsko – Weterynaryjnej do Trybunału Konstytucyjnego, o rozważenie możliwości wezwania Krajowej Rady Lekarsko – Weterynaryjnej do udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku rzecznika praw obywatelskich o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP m. in. art. 17 ust. 1 i art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2009 r. nr 93, poz. 767) i przygotowanie odpowiednich opinii dla Trybunału Konstytucyjnego przez prof.  Huberta Izdebskiego – wybitnego znawcę prawa konstytucyjnego

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego. W dniu 18 października 2010 r. Trybunał Konstytucyjny na rozprawie rozpatrzył wniosek z dnia 12 stycznia 2009 r. Rzecznika Praw Obywatelskich Janusza Kochanowskiego o stwierdzenie niezgodności z przepisami Konstytucji wszystkich ustaw o samorządach zawodowych w zakresie, w jakim przewidują obligatoryjną przynależność do samorządu zawodowego osób należących do zawodów zaufania publicznego, które zostały ustawowo zorganizowane na zasadach samorządu zawodowego. Ponadto Rzecznik w tym wniosku domagał się stwierdzenia niezgodności z przepisami Konstytucji przepisów zawartych w ustawach dotyczących samorządów zawodowych, które stanowią, że członek samorządu zawodowego, w stosunku do którego zapadło orzeczenie dyscyplinarne o pozbawieniu go prawa wykonywania zawodu, nie może ponownie uzyskać uprawnienia do wykonywania tego zawodu.

Przedstawiciel Rzecznika Praw Obywatelskich prof. Ireny Lipowicz wycofał wniosek o stwierdzenie niezgodności z przepisami Konstytucji przepisów zawartych w ustawach o samorządach zawodowych o obligatoryjnej przynależności osób należących do tych zawodów do samorządów zawodowych, w wyniku czego Trybunał Konstytucyjny postępowanie w tej części umorzył.

Po rozpatrzeniu drugiej części wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 51 ust. 3 ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych jako sprzeczny z art. 32 ust.1 i art. 65 ust. 1 w zw. Z art. 31 ust. 3 Konstytucji powinien zostać uchylony.

Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu orzeczenia wielokrotnie podkreślił, że samorządy zawodów zaufania publicznego działają zgodnie z Konstytucją i przynależność do nich jest obligatoryjna.

Orzeczenie ma fundamentalne znaczenie, a jego uzyskanie należy uznać za największe osiągnięcie w historii samorządów w Polsce.

I Warsztaty z zakresu chirurgii dróg moczowych małych zwierząt w Warszawie

I Kongres Praktyki Weterynaryjnej  „VetForum 2011”, który odbył się  w 9-10 kwietnia 2011 r.  w Łodzi

Protest lekarzy weterynarii na przełomie 2010 i 2011 r.

Opublikowanie 9 maja 2011 r. rozporządzeń ministra rolnictwa i rozwoju wsi

( Dz. U. nr 93):

–  zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania i wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobierania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji w tym zakresie Komisji Europejskiej,

oraz

–  zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii.

Rozporządzenia te spowodowały zmianę sposobu rozliczania  lekarzy weterynarii z wykonanych przez nich zadań oraz rewaloryzacji ich wynagrodzeń.

Zawieszenie prowadzenia prac legislacyjnych nad projektami ustaw o Państwowej Inspekcji Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii oraz o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w organizacji terenowych organów administracji rządowej. Projekty tych ustaw zostały usunięte ze stron Biuletynu Informacji Publicznej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2187/09 w sprawie skargi kasacyjnej dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego w imieniu ministra finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 560/09 w sprawie ze skargi Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w O. na interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego w imieniu ministra finansów z 29 maja 2009 r. sankcjonuje zapisy zawarte w art. 16 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej co umożliwia podpisywanie umów przez powiatowych lekarzy weterynarii z prowadzącymi zakłady lecznicze dla zwierząt i rozliczanie się z nimi jako podmiotami gospodarczymi. Cytuję najważniejsze fragmenty uzasadnienia.

„W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, występując z zarzutami naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyliczonych uprzednio przepisów prawa materialnego, zignorowano fakt, iż w myśl art. 16 ust. 1 oraz 2 ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt, prowadzenie tego rodzaju zakładu jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zakład taki świadczy usługi po dokonaniu wpisu do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt – rejestru działalności regulowanej, o której stanowi druga z wymienionych ustaw. Jeśli zatem podmioty prowadzące zakłady lecznicze prowadzą działalność gospodarczą objętą określonymi formami reglamentacji prawnej, wykonywanie czynności Inspekcji Weterynaryjnej na podstawie zawartej z nimi umowy stwarza podstawę do zaliczenia przychodów lekarzy weterynarii uzyskiwanych z wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji weterynaryjnej do kategorii przychodów z działalności gospodarczej. Trzeba zarazem mieć na względzie okoliczność, że decyzja powiatowego lekarza weterynarii wyznaczająca lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej do wykonywania określonych czynności (art. 16 ust. 2 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej) wskazuje jedynie rodzaj i zakres przekazanych do wykonania czynności.

Zakres, terminy i miejsce wykonywania owych czynności, jak również wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności ustala umowa zawierana przez powiatowego lekarza weterynarii z podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt – art. 16 ust. 3 pkt 2 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej. Chybione okazały się zatem zarzuty przedstawione w skardze kasacyjnej co do błędnej wykładni art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 w powiązaniu z art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f. Uzasadniając je, autor skargi kasacyjnej bezzasadnie doszukał się analogii pomiędzy reżimem prawnym dotyczącym lekarzy weterynarii wyznaczonych do wykonywania niektórych czynności weterynaryjnych oraz osób, o których mowa w art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f. (takich jak biegły w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników i inkasentów należności publicznoprawnych, a także osób uczestniczących w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej bądź samorządowej) – s. 8 skargi kasacyjnej.

Nie należy także zapominać o nowelizacji ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej dokonanej w październiku 2008 r. Przeprowadzoną zmianę polegającą na wprowadzeniu w art. 16 ust. 1 pkt oznaczonego jako 1a uzasadniono potrzebą umożliwienia lekarzom weterynarii wykonywania czynności zleconych przez powiatowego lekarza weterynarii w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (czynności wykonywane osobiście wymieniono odrębnie w pkt 1 tego ustępu).

Naczelny Sąd Administracyjny podziela tym samym zapatrywanie wyrażone w odpowiedzi na skargę kasacyjną, iż zaaprobowanie poglądu Dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego z upoważnienia Ministra Finansów prowadziłoby w istocie do paradoksalnego wniosku, który dałoby się ująć słowami: zmodyfikowanie ustawy nie pociągnęło za sobą żadnych zmian w obowiązującym porządku prawnym (tak na s. 4). Nie sposób w takim razie twierdzić, że doszło do naruszenia art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez błędną ocenę co do dopuszczalności jego zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku o wydanie interpretacji.”

W omawianym okresie odbyło się wiele konferencji, seminariów i warsztatów, spotkań integracyjnych oraz imprez sportowych,  w których rywalizowali między sobą lekarze weterynarii.

Rok bieżący jest wyjątkowy, gdyż obchodzimy jubileusz 20 – lecia powstania odrodzonych Izb Lekarsko-Weterynaryjnych oraz Światowy Rok Weterynarii. Dużo się w nim wydarzyło. Zbliżają się wybory parlamentarne. Dobrze by było, aby w Sejmie i Senacie zasiadali również lekarze weterynarii.

Dr Tadeusz Jakubowski